Truffelvarkens, die zie je niet veel meer de laatste tijd. Nog maar een jaar of vier geleden kwam je ze nog wel eens tegen, aan de zoom van het woud, wroetend naar truffel. Gevaarlijke ontmoetingen waren dat, als je net in je eentje door het bos liep. Ik heb wel eens zes uur staan wachten tot ik mijn auto weer in kon omdat een enorm truffelvarken vlak onder mijn automobiel truffels in de grond vermoedde. Ik bekeek het allemaal van een afstand en probeerde uit de wind te blijven. Ik zag toen voor het eerst wat truffel met een varken kan doen. Snuivend en grommend nam hij steeds langere aanlopen om zich daarna dravend op volle kracht in mijn portier te beuken. Die auto moest opzij, al duurde het een week..
Waarschijnlijk dreef er na een uurtje of zes een truffellucht uit een ander gebied langs. Hij deed opeens zijn kop omhoog, stootte een zeer laag, kreunend geluid uit en verdween snuivend in het bos.
Het zette me wel aan het denken. Truffel, dat was het Zwarte Goud. En varkens waren hartstikke gezellige en sociale dieren als je maar de tijd nam om een band met ze op te bouwen. Een en een was twee. Ik kocht die middag een truffelvarken. Een stevige beer was het, luisterend naar de roepnaam Arend. De eerste drie dagen schoof hij briesend mijn meubilair door de kamer, op zoek naar truffel, maar toen hij begreep dat er op drie hoog achter weinig viel te graven legde hij zijn grote truffelkop bij me op schoot en keken wij samen naar Boer zoekt Vrouw. Niet alleen boeren zoeken vrouwen, merkte ik. Iedere keer als Yvon Jaspers in beeld verscheen zag ik Arends immense varkengeslacht langzaam naar zijn buik groeien. Yvon Jaspers insmeren met truffelolie en 24 uur in een kamer opsluiten met mijn varken, ik had zomaar het idee dat dat programma vanaf de eerste dag ook meer dan vier miljoen kijkers zou trekken.
In het weekend zocht ik truffels met Arend. Over belangstelling hadden we niet te klagen. Dat zag je niet iedere dag in Amsterdam, een geile varkensbeer die snuivend door het Vondelpark draafde op zoek naar truffels. Toen hij zich voor de derde maal dwars door het theehuis had gewerkt omdat hij in de keuken een truffel rook, ben ik uitgeweken naar het Amsterdamse Bos. Daar had hij lekker de ruimte. Prachtig was dat, hoe hij achter uit mijn Opel Astra sprong en dan bijna mechanisch de grond begon om te woelen. Op zoek naar truffel. Hij kon niet anders. Het zat hem in het bloed.
Arend vond van alles. Twee opgezette neushoornvogels, een pannetje kaasfondue, een met ontbijtkoek gevuld condoom, een halve kip en een goed werkende typemachine, maar geen truffel. Binnen een week stond mijn hele kamer vol met opgegraven nutteloze voorwerpen, maar er was nog geen schilfer truffel gevonden.
Ik zag ook langzaam het leven uit zijn varkenslichaam verdwijnen. Arend knakte mentaal. Hij was een truffelloos truffelvarken. Ik ben met hem naar Noord-Frankrijk gereden en heb Arend vrij gelaten. Het was beter zo.
Onderweg naar Nederland kwam het inzicht. Ik had iets geleerd. Varkens kijken graag televisie en truffels moet je online bestellen.