De gastvrouw van La Bohemien in Raalte, een pas geopend restaurant, prachtig gelegen aan de uitvalsweg naar Schuipeveld, kon haar verbazing nauwelijks verbergen toen wij zwierig haar pand betraden met een breeduit wapperende cape om ons nek. Mijn partner en ik doen altijd graag capes om als we gaan recenseren. Je maakt een grootse entree. Veel zwaaiende bewegingen maken met de nek en dan maar lekker wapperen met je cape, niet veel restauranthouders kunnen daar mee om gaan, maar Meike Koutens keek geamuseerd toe, ook toen ik in één zwaai negen droogboeketten van haar a-symmetrisch in de ontvangsthal geplaatste tafelensemble wapperde.
Veel klandizie in La Bohemien, ook een doordeweekse avond, en natuurlijk kregen wij een mooie tafel aan het raam met uitzicht op de langzaam kabbelende Schuiteraart. De amuse, een in ganzenveer verpakte zalmrug, kort geflambeerd op de dwarsrichting van de zwemrichting en daarna in glas geblazen door een met tijm gevulde koperen blaasstok deed wat klassiek aan, maar evenzogoed een mooi uitgebalanceerd gerecht waar je je niet snel een buil aan valt. De menukaart, met illustraties van de eigenaar zelf, deed wat eenvoudig aan en hij was heel blij met mijn aanwijzingen over materiaalkeuze en hoe je een stuk rabarber in perspectief schildert, maar dan niet op een Bob Ross achtige manier, dat je gewoon maar een half uur wat aan kut en dat je dan altijd twee bergen met een rivier en een meertje hebt, maar nee, ik heb hem uitgelegd dat je uit moet gaan van het valse licht en dan altijd pas later de diepte er in moet schilderen. Zou hij onthouden.
De voorgerechten. Mijn partner koos voor de Schele Op De Huid Gebakken Hermelijn (Traperties Voyage A Bout de La Nuit) en ik koos weer eens voor de vertrouwde Opgeschuimde Wapitischilfers met Ruud Cola. Verrassend dat mijn Hermelijn nog levend aan tafel kwam en dan zie je dat die beesten, ook nadat ze in de keuken al op de huid zijn gebakken, nog best willen leven want ik moest er bijna met mijn hele gewicht bovenop gaan liggen en dan die poten naar achteren houden en dan is het zaak om met het hermelijnmesje hem in een keer open te roetsjen, waar ze niets meer van voelen, achteraf. Erg lekker. Mijn Wapitischilfers waren helaas iets aan de taaie kant, maar dat is een beginnersfout die ik de royaal bijschenkende Meike graag vergeef. We dronken een heel prettige flamboyant mousserende Cabalier uit het Sugeregot district, en dat proefde je wel, die negenenveertig bosbranden die vorig jaar dwars door de streek zijn getrokken. Een lekkere ribfluwelen, bijna terlenka afdronk met een heel lichte neus van gebakken bokking.
De hoofdgerechten. Ik koos voor de Gevulde Pelikaan Gestoofd In Een Iets Te Klein Pannetje ( Pelicane Brulee Dans Une Creuset Petit) en mijn partner liet zich verrassen door Gebakken Scholletjesijs met Elandkrullen. Allemaal erg smakelijk, goed klaargemaakt en uitnodigend tot gepassioneerd gedrag, dus heb ik mijn cape weer opgehaald bij de garderobe en dat mag ik dan graag even doen, met een enorme grandeur door dat restaurant lopen en bij alle andere gasten het eten van de tafel af zwiepen. Meike kon dit Franse bohémiengedrag gelukkig op juiste waarde schatten.
Al met al een heel prettig restaurant met oog voor details (de tandenstokers laten verversen door een Indonesisch Vrouwtje!!!) La Bohemien heeft nog wel wat kleine schoonheidsfoutjes weg te werken (Kuipschors hoort altijd naar de bast toe omgevouwen te worden!!) maar al met al een prima nieuwkomer. Proficiat.
Veel klandizie in La Bohemien, ook een doordeweekse avond, en natuurlijk kregen wij een mooie tafel aan het raam met uitzicht op de langzaam kabbelende Schuiteraart. De amuse, een in ganzenveer verpakte zalmrug, kort geflambeerd op de dwarsrichting van de zwemrichting en daarna in glas geblazen door een met tijm gevulde koperen blaasstok deed wat klassiek aan, maar evenzogoed een mooi uitgebalanceerd gerecht waar je je niet snel een buil aan valt. De menukaart, met illustraties van de eigenaar zelf, deed wat eenvoudig aan en hij was heel blij met mijn aanwijzingen over materiaalkeuze en hoe je een stuk rabarber in perspectief schildert, maar dan niet op een Bob Ross achtige manier, dat je gewoon maar een half uur wat aan kut en dat je dan altijd twee bergen met een rivier en een meertje hebt, maar nee, ik heb hem uitgelegd dat je uit moet gaan van het valse licht en dan altijd pas later de diepte er in moet schilderen. Zou hij onthouden.
De voorgerechten. Mijn partner koos voor de Schele Op De Huid Gebakken Hermelijn (Traperties Voyage A Bout de La Nuit) en ik koos weer eens voor de vertrouwde Opgeschuimde Wapitischilfers met Ruud Cola. Verrassend dat mijn Hermelijn nog levend aan tafel kwam en dan zie je dat die beesten, ook nadat ze in de keuken al op de huid zijn gebakken, nog best willen leven want ik moest er bijna met mijn hele gewicht bovenop gaan liggen en dan die poten naar achteren houden en dan is het zaak om met het hermelijnmesje hem in een keer open te roetsjen, waar ze niets meer van voelen, achteraf. Erg lekker. Mijn Wapitischilfers waren helaas iets aan de taaie kant, maar dat is een beginnersfout die ik de royaal bijschenkende Meike graag vergeef. We dronken een heel prettige flamboyant mousserende Cabalier uit het Sugeregot district, en dat proefde je wel, die negenenveertig bosbranden die vorig jaar dwars door de streek zijn getrokken. Een lekkere ribfluwelen, bijna terlenka afdronk met een heel lichte neus van gebakken bokking.
De hoofdgerechten. Ik koos voor de Gevulde Pelikaan Gestoofd In Een Iets Te Klein Pannetje ( Pelicane Brulee Dans Une Creuset Petit) en mijn partner liet zich verrassen door Gebakken Scholletjesijs met Elandkrullen. Allemaal erg smakelijk, goed klaargemaakt en uitnodigend tot gepassioneerd gedrag, dus heb ik mijn cape weer opgehaald bij de garderobe en dat mag ik dan graag even doen, met een enorme grandeur door dat restaurant lopen en bij alle andere gasten het eten van de tafel af zwiepen. Meike kon dit Franse bohémiengedrag gelukkig op juiste waarde schatten.
Al met al een heel prettig restaurant met oog voor details (de tandenstokers laten verversen door een Indonesisch Vrouwtje!!!) La Bohemien heeft nog wel wat kleine schoonheidsfoutjes weg te werken (Kuipschors hoort altijd naar de bast toe omgevouwen te worden!!) maar al met al een prima nieuwkomer. Proficiat.