Gefeliciteerd, lezertjes van koken blogspot. Jullie gedragen je voorbeeldig. Zo zien wij het graag. Nauwelijks reacties en gewoon alles kritiekloos opvreten zoals wij het in het recept hebben gezet, zo zien we het graag. Want het kan ook heel anders. Soms hebben we contact met de initiatiefnemers van andere kooksites en die wensen hun publiek het liefst dood. Heel Nederland vindt het opeens gewoon enig om met het hele gezin en aangetrouwde familie lekker om het kookeiland heen te hollen en om net als Jamie Oliver schreeuwend op een bolletje knoflook aan te vallen. De grootste boerenlullen hebben opeens verstand van blancheren omdat ze het die lispelende idioot met zijn vochtinbrengende schenktuitonderlip een keer hebben zien doen. En bij koken hoort nu opeens een extreem kritische houding. Dan besta je blijkbaar pas, als je fronsend bij je groenteman drie kwartier aan een schorseneer gaat staan voelen om daarna met zoveel mogelijk mensen om je heen te vragen of hij uit echt wel uit Zuid-Tunesië komt.
Het komt allemaal door Johannes van Dam, de recensent van Het Parool. Hij kan een restaurant maken of breken. Een slechte recensie in het Parool betekent een half jaar lege tafels. Daar snap ik niets van. Ik zou zoiets uitbuiten. Als je hem ziet zitten in je restaurant meteen je kans grijpen en zo smerig mogelijk eten serveren. Behandel hem als een hond. Drie borden kokende soep in zijn nek laten vallen, op zijn hoed gaan staan, met je tanden wat kaas over een salade raspen, als hij zijn bestelling opneemt een keiharde boer laten en dan zeggen: "met de complimenten van onze Chinese kok." Dat soort dingetjes. Als hij om een dessert vraagt zeggen: "daar bent u te dik voor. Daar beginnen we niet aan." Beetje teasen die man. Hem onverwacht keihard in zijn gezicht slaan tijdens het eten, lijkt me ook mooi. Of hem even lekker bij zijn wangen pakken en heen en weer schudden. "Zo, ouwe reus, lekker eten hè op kosten van de krant, ouwe relnicht, dat vind je leuk hè? Maar als je zo weer thuiskomt, Van Dam, dan is er niemand hè, nee, dan ben je alleen, want niemand wil samenwonen met een volgroeide walrus."
Nou ja, dat soort dingetjes. Dan wachten tot je een 3 min van hem krijgt en dan meteen naar een printerette hollen, het portret van Johannes van Dam vier bij vier meter uit laten printen en dat op je gevel hangen met de tekst er onder: "deze man vond het eten hier niet lekker." En vol zit je tent. Wie wil daar niet eten? Als een volgevreten morsige Hollander met een alcoholische Orthodoxe Russenkop bekleed met bedorven natte taugébaard in zijn leren SM-kookvestje verklaart dat hij bij jou niet lekker eet, dan lijkt me dat alleen maar winst.
Vorige week heb ik, om de hele waanzin van dat kook-recenseren aan te tonen, de Gearriveerde Kookrecensent van het nieuwe, fictieve, Glossy kooktijdschrift Inkoken en Doorglaceren uitgehangen. Een verslag volgt snel.
Het komt allemaal door Johannes van Dam, de recensent van Het Parool. Hij kan een restaurant maken of breken. Een slechte recensie in het Parool betekent een half jaar lege tafels. Daar snap ik niets van. Ik zou zoiets uitbuiten. Als je hem ziet zitten in je restaurant meteen je kans grijpen en zo smerig mogelijk eten serveren. Behandel hem als een hond. Drie borden kokende soep in zijn nek laten vallen, op zijn hoed gaan staan, met je tanden wat kaas over een salade raspen, als hij zijn bestelling opneemt een keiharde boer laten en dan zeggen: "met de complimenten van onze Chinese kok." Dat soort dingetjes. Als hij om een dessert vraagt zeggen: "daar bent u te dik voor. Daar beginnen we niet aan." Beetje teasen die man. Hem onverwacht keihard in zijn gezicht slaan tijdens het eten, lijkt me ook mooi. Of hem even lekker bij zijn wangen pakken en heen en weer schudden. "Zo, ouwe reus, lekker eten hè op kosten van de krant, ouwe relnicht, dat vind je leuk hè? Maar als je zo weer thuiskomt, Van Dam, dan is er niemand hè, nee, dan ben je alleen, want niemand wil samenwonen met een volgroeide walrus."
Nou ja, dat soort dingetjes. Dan wachten tot je een 3 min van hem krijgt en dan meteen naar een printerette hollen, het portret van Johannes van Dam vier bij vier meter uit laten printen en dat op je gevel hangen met de tekst er onder: "deze man vond het eten hier niet lekker." En vol zit je tent. Wie wil daar niet eten? Als een volgevreten morsige Hollander met een alcoholische Orthodoxe Russenkop bekleed met bedorven natte taugébaard in zijn leren SM-kookvestje verklaart dat hij bij jou niet lekker eet, dan lijkt me dat alleen maar winst.
Vorige week heb ik, om de hele waanzin van dat kook-recenseren aan te tonen, de Gearriveerde Kookrecensent van het nieuwe, fictieve, Glossy kooktijdschrift Inkoken en Doorglaceren uitgehangen. Een verslag volgt snel.