In deze donkere tijden is het erg belangrijk om goed te eten. In een donkere kamer, met je dierbaren dicht bij je, eventueel met wat muziek op, gezellig om een stuk vlees heen, dan kan je er weer tegen, de volgende ochtend.
Ik schreef al eerder dat ik een enorme liefhebber ben van beenham. Helaas is het beenhamboertje in Drenthe, waar ik altijd mijn hammen haalde, overleden. Was nog een heel raar verhaal, trouwens. De mensen in het dorp, die ook allemaal hammetjes van hem afnamen, die hadden hem al een paar dagen niet gezien, maar dat gebeurde wel eens meer. Dan was hij zeezout ergens in Wannsee halen, wat dan volgens hem het beste was want dan proefde je de warme golfstroom er niet doorheen. Maar goed, een week later begonnen ze zich toch een beetje zorgen maken. Net als in Frankenstein, die film, dat hele dorp vol inteeltboeren schuifelend achter elkaar naar die boerderij van hem en daar zagen ze dus wel licht branden, maar wat heel vreemd was, dat was dat zijn beenhambewerkingsbunkerdeurtje open stond. Dat was niks voor Schraale, want zo heette hij, Schraale van der Dalswak, om in alle openheid hammen te fabriceren. Nou, zij naar binnen, en toen hadden ze hem al snel gevonden, naakt, helemaal verstijfd, met zijn armen als een bankschroef om een enorme beenham heen. Hij leek heel gelukkig te zijn gestorven. Ik hoorde van de buurman dat het een uur of drie heeft geduurd voordat ze hem van die beenham af hadden. Het gekke was dat zijn ledematen helemaal naar die ham bleven staan, dus wat je zag, als je hem dood op zijn rug neerlegde, was eigenlijk een fantoomham. Hij hing om iets heen wat er niet meer was.
Op het dorpsplein hebben ze toen die laatste ham met zijn allen opgebakken en dat is nog een heel gezellig feest geworden want er zijn weinig dingen leuker dan samen beenham eten.
Maar ik moest dus uitwijken naar een Duits beenhamboertje, vlak over de grens. Een zonderling, dat wel, met die helm op zijn kop en dat geschop tegen dat vlees met zijn laarzen, maar wonderbaarlijk lekkere beenhammetjes. Je weet meestal dat een beenham vers is als je in het vlees druk en dat wil dan weer terug in zijn oorspronkelijke vorm. Dan weet je dat je een goede ham te pakken hebt. Bij vrouwen werkt dit ook zo.
Maar goed, beenham, dat is op dit moment best een politiek gevoelig stukje vlees. Bepaalde mensen kunnen dat toch als een statement zien, dat je heel provocerend varkensvleesvet langs je bek laat druipen in een Hollandse kamer, en dat is moeilijk voor bepaalde mensen omdat dat dus niet mag van hun geloof, een beenhammetje bakken en daar moet je dan respect voor hebben vind ik dat ben ik dus ook wel met die mensen eens, dus vandaag een recept voor beenham van het lam. Je proeft nauwelijks verschil, dus het is echt meer het idee, als je het niet lekker vindt.
Beenham van het lam
Koop een lam en zaag zijn been er af.
Aanbakken, even bijblijven, om en om, beetje aan je zak krabben, kijk de buurvrouw aan de overkant van nummer zestien kookt ook, even zwaaien, jaaaa, daaaagggg tietje ochtendham en dan de lamsham even omdraaien in eigen braadvet en dan maar lekker op een laag pitje gaar laten stoven.
Eet het samen met schapenpens.
Ik schreef al eerder dat ik een enorme liefhebber ben van beenham. Helaas is het beenhamboertje in Drenthe, waar ik altijd mijn hammen haalde, overleden. Was nog een heel raar verhaal, trouwens. De mensen in het dorp, die ook allemaal hammetjes van hem afnamen, die hadden hem al een paar dagen niet gezien, maar dat gebeurde wel eens meer. Dan was hij zeezout ergens in Wannsee halen, wat dan volgens hem het beste was want dan proefde je de warme golfstroom er niet doorheen. Maar goed, een week later begonnen ze zich toch een beetje zorgen maken. Net als in Frankenstein, die film, dat hele dorp vol inteeltboeren schuifelend achter elkaar naar die boerderij van hem en daar zagen ze dus wel licht branden, maar wat heel vreemd was, dat was dat zijn beenhambewerkingsbunkerdeurtje open stond. Dat was niks voor Schraale, want zo heette hij, Schraale van der Dalswak, om in alle openheid hammen te fabriceren. Nou, zij naar binnen, en toen hadden ze hem al snel gevonden, naakt, helemaal verstijfd, met zijn armen als een bankschroef om een enorme beenham heen. Hij leek heel gelukkig te zijn gestorven. Ik hoorde van de buurman dat het een uur of drie heeft geduurd voordat ze hem van die beenham af hadden. Het gekke was dat zijn ledematen helemaal naar die ham bleven staan, dus wat je zag, als je hem dood op zijn rug neerlegde, was eigenlijk een fantoomham. Hij hing om iets heen wat er niet meer was.
Op het dorpsplein hebben ze toen die laatste ham met zijn allen opgebakken en dat is nog een heel gezellig feest geworden want er zijn weinig dingen leuker dan samen beenham eten.
Maar ik moest dus uitwijken naar een Duits beenhamboertje, vlak over de grens. Een zonderling, dat wel, met die helm op zijn kop en dat geschop tegen dat vlees met zijn laarzen, maar wonderbaarlijk lekkere beenhammetjes. Je weet meestal dat een beenham vers is als je in het vlees druk en dat wil dan weer terug in zijn oorspronkelijke vorm. Dan weet je dat je een goede ham te pakken hebt. Bij vrouwen werkt dit ook zo.
Maar goed, beenham, dat is op dit moment best een politiek gevoelig stukje vlees. Bepaalde mensen kunnen dat toch als een statement zien, dat je heel provocerend varkensvleesvet langs je bek laat druipen in een Hollandse kamer, en dat is moeilijk voor bepaalde mensen omdat dat dus niet mag van hun geloof, een beenhammetje bakken en daar moet je dan respect voor hebben vind ik dat ben ik dus ook wel met die mensen eens, dus vandaag een recept voor beenham van het lam. Je proeft nauwelijks verschil, dus het is echt meer het idee, als je het niet lekker vindt.
Beenham van het lam
Koop een lam en zaag zijn been er af.
Aanbakken, even bijblijven, om en om, beetje aan je zak krabben, kijk de buurvrouw aan de overkant van nummer zestien kookt ook, even zwaaien, jaaaa, daaaagggg tietje ochtendham en dan de lamsham even omdraaien in eigen braadvet en dan maar lekker op een laag pitje gaar laten stoven.
Eet het samen met schapenpens.